Sinds afgelopen zondag hoor ik bij de club van 29! Fijn om weer een jaartje ouder te mogen zijn geworden. Het leek me leuk om wat levenslessen op een rijtje te zetten (ook onder het mom van heart hugs). Deze dingen heb ik niet spontaan dit jaar geleerd natuurlijk. Het zijn eerder van die lessen waar ik al een tijdje mee bezig ben en waaraan ik mezelf steeds weer even opnieuw moet herinneren, want ja, deze ezel stoot zich honderd keer aan dezelfde steen. Ach, maakt niet uit. Ezels zijn best schattig, toch?
1. Jij, en jij alleen, mag voor jezelf bepalen wat de prioriteiten zijn in je leven
Wat is normaal en wat zijn de regels van het leven? Hoe ouder ik word, hoe meer ik weet: er bestaat geen normaal (wel een norm) en er zijn geen regels (afgezien van de wet). Als ik nu terugkijk zie ik dat ik een heleboel dingen heb gedaan die ik zelf eigenlijk helemaal niet per se wilde, maar waarvan ik het gevoel had dat het moest. Een rijbewijs halen bijvoorbeeld, dat vond ik echt vreselijk en ook nu rij ik bijna nooit. Maar ja, het “moest”. En natuurlijk is het handig, ik heb er verder geen spijt van, maar ik had mezelf ook een heleboel ellendige uren bespaard als ik had gewacht totdat IK er klaar voor was.
Verder zie ik dit vooral als een heel positief inzicht. Ik kan zelf bepalen hoe ik mijn leven inricht (wat een luxe) en waar ik aandacht aan wil besteden. Wil ik op een vrijdagavond een boek lezen of op zaterdag een hele dag gaan wandelen? Dan doe ik dat! Wil ik tijd besteden aan fotografie, duurzaam leven of stukjes schrijven? Dan doe ik dat ook! Wil ik geen 40 uur per week werken, maar richt ik mijn eigen werkweek in? Helemaal niets mis mee. Willen mijn vriend en ik op een bepaalde manier een huis opknappen, waar wij ons goed bij voelen? Onze keus! Ik vind het nog niet altijd makkelijk, zeker als er mensen zijn die aangeven dat ze het gek vinden of zelf anders zouden doen. Of als ik het gevoel heb dat ik niet aan een verwachting voldoe. Ik krijg dan toch een schuldgevoel, alsof ik iets “verkeerd” doe. Maar over het algemeen voel ik me zoveel beter als ik iets doe waar ik achter sta en niet omdat het “moet”. Logisch natuurlijk!
2. Actie voelt altijd beter dan afwachten/tobben/piekeren
Eerst wilde ik bij dit punt schrijven: “laat het los”. Maar als ik denk aan wat ik eigenlijk wil zeggen dan is het dat iets loslaten goed voelt en dat voor mij vaak hetzelfde blijkt te zijn als een stap zetten. Actie ondernemen. Je gedachten, je twijfels, je gepieker loslaten en gewoon maar eens iets doen. Daarmee bedoel ik uiteraard niet dat ik dan maar van alles doe zonder er over na te denken, maar geloof mij, er bestaat ook zoiets als TE veel nadenken (en in het woordenboek staat er een foto van mijn hoofd naast). Ik begin steeds meer te beseffen dat het leven leuker is als je dingen doet en durft, je af en toe eens een gok neemt en je niet eerst nadenkt over álles wat er mis kan gaan. Ik probeer nu vaker dingen los te laten, het te ervaren en mijn analytisch brein even op pauze te zetten. Voelt vaak als een vrije val, maar tot nu toe is het goed gegaan!
3. Accepteer dat het leven uit zowel positieve als negatieve momenten bestaat
Je kunt niet iedere dag en ieder moment helemaal gelukkig zijn. Het leven bestaat uit fijne momenten, normale momenten, gelukkige momenten, vervelende momenten, verdrietige momenten, saaie momenten… noem maar op. Als je je rot voelt (of niet positief), dan is dat niet “verkeerd” en het betekent ook niet dat jij je eigenlijk blij zou moeten voelen. Het is goed zoals het is! Om er nog maar eens een boeddhistische wijsheid in te gooien: iets willen is lijden. Wil jij dat je je anders voelt? Dan lijd je. Als je accepteert dat je je even rot voelt, dan is het ok. Het gaat echt weer over. Voel ik me rot? Dan probeer ik dat te accepteren en in te zien dat dit ook bij het leven hoort. (Even een sidenote met betrekking tot depressie: ik bedoel natuurlijk niet dat jij moet accepteren dat je een depressie hebt en dat je niet zo moet zeiken ofzo… laat dat duidelijk zijn. Voel jij je neerslachtig en heeft het invloed op je leven: zoek hulp! Je bent het waard om goed voor jezelf te zorgen.)
4. Alles verandert, alles gaat voorbij
Alles verandert continu. Jij, ik, de natuur. Dit geldt ook voor je leven er nu uitziet en voor hoe jij je nu voelt. Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik dat ik mij tijdens mijn depressie heel erg gevangen voelde. Dat voel ik me nog steeds wel eens, met name als ik angstklachten heb. Gevangen in mijn hoofd en gevangen in het moment, alsof het nóóit meer over gaat. Wanneer dat gebeurt probeer ik tegen mezelf te zeggen dat ieder moment eindig is en er dus ook weer een moment komt dat ik mij anders zal voelen. Niets is definitief.
Daarmee kun je dus ook over jezelf zeggen dat JIJ nooit “definitief” bent. Je kunt veranderen! Sterker nog: dat doe je al constant, zowel bewust als onbewust. Over jezelf iets “definitiefs” zeggen kan soms heel belemmerend werken. “Ik ben nou eenmaal altijd angstig”. Uh, hoe kom je daar nou weer bij? Dat is niet alleen onjuist (hoop ik), maar ook heel belemmerend. Ik zeg dan tegen mezelf: “nee, je voelt je nu angstig.” Dat is al een stuk minder belemmerend, definitief én negatief. Ik probeer het te zien alsof ik een constante “work in progress” ben en dat vind ik een fijne gedachte.
5. Leven in het nu maakt gelukkig
Oh ja, deze weer. Afgezaagd he? Maar het is WAAR. Als ik ga nadenken over mijn “carrière” of mijn niet-bestaande pensioenplan, dan kan ik mezelf helemaal gek maken. De toekomst bestaat echter nog helemaal niet en je kunt niet weten hoe morgen er uit komt te zien. Laat staan hoe het er over tien jaar voorstaat. En eerlijk? Als ik naar “nu” kijk, dan denk ik: ach, voor nu heb ik het hartstikke fijn. Het enige dat ik heb is “nu”! En dat is zo slecht nog niet. (Wat me hier trouwens heel erg bij helpt zijn meditatie en andere mindfulness oefeningen).
En, nog een extra les, waar ik vooral de afgelopen weken in mijn hoofd mee bezig ben: je hebt de tijd. Vanaf je middelbare school ben je gewend om vooruit te kijken en bezig te zijn met je toekomstplannen. Ik weet nog dat ik me er zo druk om kon maken en zoveel bezig was met de toekomst. Dat heb ik nog wel eens hoor, maar het afgelopen jaar begin ik me steeds rustiger te voelen en heb ik niet meer het gevoel dat ‘het allemaal vóór je dertigste moet gebeuren’. Ja, het leven is kort, maar je mag het allemaal op je eigen tijd doen (zie ook punt 1). Dat vind ik een bevrijdend gevoel.
Wat ik ook heb geleerd is dat praten met anderen fijn is en helpt. Heb jij nog een mooi inzicht? Laat het dan vooral weten! :)
Liefs,
Ash
Wat een mooi lijstje met inzichten! Ik sluit me volgende week ook aan bij de 29 club. Dit artikel zet me aan het denken om ook eens na te denken over mijn inzichten. Ik sluit me bij veel dingen wel aan. Ik merk dat ik sinds dit jaar ook voor het eerst een soort rust heb over het “ouder worden” en het juist als iets positiefs zie. Fijn!
Ouder worden is the bomb! Vind ik wel althans. Geen idee hoe ik daar trouwens over denk als ik 35 of 40 word, haha, maar dat zien we dan wel weer.
Dit had ik even nodig! Ook al ben ik al 30. Ik zit vandaag namelijk behoorlijk gevangen in zo’n “het wordt NOOIT wat met mij”-dip. En ik weet wel dat die gedachten niet waar zijn, maar toch goed om het even bevestigd te zien. :)
Hoi Wendy! Ik ga even een zelfhulpcliché op je gooien: jij bent precies goed zoals je nu al bent! :) (& dankjewel voor je berichtje!)
Oh, die dip, ja herkenbaar, haha. Als ik dat wel eens denk, dan probeer ik mijn gedachten uit te dagen: ja, maar wat bedoel je dan precies? Wanneer ben je dan wel iets geworden? Ik kom meestal tot de conclusie dat ik dan te ongeduldig ben of dat het “gewoon” angst is voor het onbekende of om te falen… Het mag er zijn, maar tegelijkertijd probeer ik lekker verder te gaan. Kan het nu toch niet meteen oplossen. Het komt goed met ons, Wendy! Haha
Ik ben sinds twee weken 28 en ik heb nu wel nog heel erg het gevoel dat ik me moet haasten. Trouwen, kinderen krijgen, ons huis verbouwen. Vooral met kinderen krijgen denk ik: nu is het echt hét moment terwijl dat natuurlijk niet waar is. Ik wil nu ook helemaal geen kinderen krijgen maar ik heb ook het gevoel dat ik niet te lang meer mag wachten. Ik probeer daar ook wat rust in te vinden. Wat maakt het uit wanneer alles gebeurt en of het wel gebeurt? Het helpt ook niet dat mensen uit mijn omgeving constant vragen: ‘Wanneer gaan jullie trouwen? Wanneer komen er kinderen?’
Fijn artikel wel dit! Ik kan me in alles vinden, alleen is het in de praktijk nog niet altijd een even groot succes ;)
Die mensen bedoelen het vast allemaal goed, maar hallo, bemoei je lekker met je eigen zaken… haha. Of en wanneer je kinderen wilt is toch super persoonlijk! Ik hoop dat het je lukt om je minder opgejaagd te voelen. 28 is toch ook nog super jong! Tijd zat! :)
Hele mooie lessen! De eerste les is iets waar ik op dit moment heel erg mee bezig ben. Het leven zo inrichten dat het bij mij past. Mooi dat jij die les al aardig onder de knie hebt. Hopelijk kan ik tegen de tijd dat ik 29 ben ook zeggen dat ik goed kan bepalen wat de prioriteiten voor mijn leven zijn.
Nou Lizzy, echt onder de knie heb ik het nog niet helemaal, maar ik ben er wel veel mee aan het oefenen. Vind het nog wel heel lastig hoor!
Gefeliciteerd nog! En mooie lessen. Over de vierde: ik moest eraan denken dat optimisme ook onder andere te maken heeft met de factor permanentie. Stel dat je drie trappen op hebt gelopen en even niet meer kunt praten van de inspanning, dan zal een pessimist daarover snel zeggen dat ‘ie geen conditie heeft, terwijl een optimist het als veel tijdelijker ziet en er bijvoorbeeld op reflecteert met ‘Ik ben echt even uitgeput’. Voor goede dingen is dat andersom: stel dat iets lekker gaat, dan zou een pessimist daar waarschijnlijk op terugkijken als z’n geluksdag, of als je een wedstrijd wint: ‘Mijn tegenstander werd moe’, waar een optimist eerder zegt dat z’n tegenstander in het geheel niet erg goed was of dat hij/zij altijd geluk heeft, in plaats van alleen die ene dag (= permanentie). Long story short, als je slechte periodes als iets tijdelijks kunt zien, is dat o.a. een kenmerk van optimisme. Ik vond het zelf echt heel interessant toen ik daarover leerde :)
Interessant! Grappig dat jij dat aan optimisme/pessimisme koppelt. Zelf ben ik hier ook veel mee bezig (dus met dingen als eindig zien en tijdelijk, dat helpt heel erg met angstklachten en depressie), maar in die termen had ik daar nog niet aan gedacht. Misschien moeten we allemaal leren een optimist te zijn! In ieder geval leuker dan een pessimist…
Nog gefeliciteerd!
Thanks Daan!